The story of Rohingya refugee
단순히 영국식민지 시절 앞잡이라고 일갈하면서 문제를 극단적으로 평면화 시켜 바라보는 냉소적 태도는 반성해야 한다. 로힝야는 자신들이 태어난 고향땅, 미얀마의 라카인주로 정당한 국적을 가지고 돌아가고 싶은것 뿐이다. 그것이 이야기의 주제이자 모든 것이다.
이번 난민촬영과 인터뷰는 캠프에 정착한 지 딱 1년이 되는 시점에서 이루어졌다.
촬영기간 중 만난 사람들에게 공통적으로 한 질문은 아버지나 할아버지의 고향 또는 태어난 장소가 어디인지를 묻는 것이었다. 대부분 라카인주에서 그리 멀지 않은 곳이 아버지와 할아버지, 그리고 증조할아버지가 태어난 장소였으며, 구체적인 마을 이름까지 기억하고 있었다.
현재 로힝야 난민문제를 해결할 수 있는 유일한 국가는 미얀마밖에 없다. 인터뷰한 모든 로힝야들이 미얀마 정부에 요구하는 것은 같은 국민으로서 대우해달라는 것이었다. 대단한 배상이나 금전적 요구가 아니라, 다른 국민들과 마찬가지로 생명과 재산을 국가로부터 인정받고 함부로 죽임을 당하거나 재산을 빼앗기지 않을 수 있는 국적을 달라는 것이 로힝야가 원하는 전부다. 몇몇의 시선만이라도 이들을 향할 수 있게 한다면 내 사진의 쓸모는 다한 것이라 믿는다.
The story of Rohingya refugee
เราต้องสำนึกผิดถึงทัศนคติที่เหยียดหยามในการมองปัญหาแบบแบนๆอย่างสุดโต่งในขณะที่พูดว่าเป็นผู้นำในยุคสมัยล่าอาณานิคมอังกฤษ ชาวโรฮิงญาแค่ต้องการกลับไปยังบ้านเกิดของตนซึ่งก็คือรัฐยะไข่ในเมียนมาร์พร้อมด้วยสัญชาติที่ถูกต้องเพียงเท่านั้น นี่คือหัวข้อของเรื่องราวและคือทุกสิ่งเช่นกัน
การถ่ายทำและสัมภาษณ์ผู้ลี้ภัยนี้เกิดขึ้นหนึ่งปีหลังจากมาตั้งถิ่นฐานในค่าย
ในช่วงเวลาที่บันทึกภาพ คำถามที่ถามโดยทั่วไปคือการถามว่าคุณพ่อหรือคุณปู่มาจากไหนหรือเกิดที่ไหน พวกเขาส่วนใหญ่จำสถานที่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากรัฐยะไข่ซึ่งเป็นที่ที่พ่อ ปู่ และปู่ทวดของพวกเขาเกิด และจำได้ยันชื่อหมู่บ้านอีกด้วย
ปัจจุบันประเทศเดียวที่สามารถแก้ไขปัญหาผู้ลี้ภัยชาวโรฮิงญาได้คือเมียนมาร์ ชาวโรฮิงญาทุกคนที่ให้สัมภาษณ์ขอให้รัฐบาลเมียนมาร์ปฏิบัติต่อพวกเขาในฐานะพลเมืองเดียวกัน
แทนที่จะเรียกร้องค่าชดเชยหรือเงินจำนวนมาก ชาวโรฮิงญาต้องการเพียงมีชีวิตและทรัพย์สินของตนที่รัฐยอมรับเช่นเดียวกับพลเมืองคนอื่นๆ และได้รับสัญชาติที่พวกเขาไม่สามารถถูกขโมยไปได้แม้จะพบเจอกับความตายหรือการถูกปล้นทรัพย์สิน ฉันเชื่อว่าหากฉันสามารถดึงดูดสายตาของผู้คนอย่างน้อยสองสามคนไปยังคนเหล่านี้ได้ ภาพถ่ายของฉันก็จะบรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขา
